O spektaklu

Teatr:Teatr Capitol Warszawa
Reżyseria: Wojciech Adamczyk
Obsada: Artur Barciś, Wojciech Wysocki, Cezary Żak, Witold Wieliński, Katarzyna Żak, Violetta Arlak, Piotr Skarga, Jerzy Gudejko
Premiera: 16/11/2009
Najbliższy spektakl: 16/05



Komedie Neila Simona cieszą się olbrzymim powodzeniem, o czym świadczy fakt, iż niemal wszystkie jego sztuki zostały przeniesione na ekran i wystawiane są w wielu teatrach. Tak było też z filmową wersją "Dziwnej pary" z 1968 roku, w której wystąpili Jack Lemmon i Walter Mathau. "Dziwna Para" z Arturem Barcisiem w roli Feliksa i Cezarym Żakiem w roli Oskara miała swoją premierę w Teatrze Capitol 16 listopada 2009 roku.

Reżyser Wojciech Adamczyk zebrał w spektaklu wspaniały zespół aktorski, który wciela się w grupę przyjaciół tytułowej dwójki bohaterów. Cyklicznie grają oni w pokera w mieszkaniu opuszczonego rozwodnika, Oskara. Oskar Madison to zadłużony alimenciarz i wyjątkowy bałaganiarz. Kiedyś był dobrze zarabiającym reporterem sportowym, dzisiaj bardziej niż np. naprawą własnej lodówki interesuje się melanżem w towarzystwie kumpli. Taki styl życia doprowadził go do rozstania z żoną. Na organizowanych u siebie spotkaniach, przy kartach i "szklaneczce", obecni są jego przyjaciele: funkcjonariusz policji Murray (Piotr Skarga), namiętny palacz papierosów i lubiący mieć "na wszystko oko" Speed (Witold Wieliński), podporządkowany żonie, mający idealnie zaplanowane życie Vinnie (Wojciech Wysocki) oraz domator, czyścioch i zawzięty hipochondryk Feliks Ungar (Artur Barciś).

Pewnego wieczoru na pokera spóźnia się Feliks. Okazuje się, że żona ma go dosyć i chce rozwodu. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że rozhisteryzowany mężczyzna, któremu zawalił się cały pedantyczny, lśniący i rodzinny świat, jest w stanie popełnić samobójstwo. Może jednak liczyć na kolegów, a najbardziej chyba na będącego kiedyś w podobnej sytuacji Oskara. To on proponuje mu rozpoczęcie nowego życia, pod jego dachem, w jednym z ośmiu pokoi w jego mieszkaniu. Wspólny pobyt dwu różnych charakterów, mających odmienne podejście do spraw codziennych, jest jak bomba zegarowa.

Cezary Żak wnosi do swojej postaci niesamowity potencjał komediowy. Wspaniale gra gestem, ciałem i mimiką. Duet, który aktor tworzy wspólnie z Arturem Barcisiem jest rozbrajający. Aktorzy na scenie doskonale się uzupełniają.

Artur Barciś z wielkim profesjonalizmem kreuje postać, która na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie miłej i opanowanej; przy bliższym poznaniu okazuje się jednak być tyranem. Narzuca współlokatorowi swoje przyzwyczajenia i próbuje, według własnego uznania, stworzyć własną hierarchię wartości. W pewnym momencie jego szczególna dbałość o czystość, doprowadza go prawie do obsesji.

Scenografia autorstwa Wojciecha Stefaniaka jest zachowana w klimacie sztuki – to amerykański salon jednego z mieszkań wieżowca, z widokiem na blokowisko. Kostiumy znakomicie charakteryzują postaci. Feliks jest elegancki i świeży, natomiast beztroski Oskar ubiera się "po domowemu" - w dres, podkoszulek i kapcie.

Spektakl Wojciecha Adamczyka jest naprawdę szalenie zabawny, a każda z występujących postaci wnosi do niego zestawy finezyjnych gestów, świetnie uzupełniających teksty prowadzonych rozmów. Ta wyjątkowa umiejętność zbudowania radosnej atmosfery sprawia, że publiczność w warszawskim Capitolu bawi się wyśmienicie.